Zal ik de benzine maar betalen?

Maandag aan het einde van de middag even in zee gezwommen, heerlijk water. Vermoedelijk zo rond de 30 graden, dus onderkoeling zal hier niet zo'n risico zijn. Na afloop zagen we even verderop het strand een grote groep mensen staan. Even kijken wat daar aan de hand is. Bleek het te gaan om een schoonmaak actie op het strand door de lokale voetbaljeugd met de Somalilandse TV erbij. Nadat we blijk gaven van dit goede initiatief werd er al gauw een microfoon en camera in ons gezicht geduwd en mochten we vertellen wat we er van vonden.

Dinsdag 16 juni, vanochtend nieuwe poging om zoekpatronen te varen. Op de kant het nogmaals uitgelegd en op het whiteboard getekend hoe een parallel track search eruit ziet en hoe men aan het eind van een “sweep” moet keren om zodoende weer allemaal netjes naast elkaar uit te komen en men niet twee keer hetzelfde gebied afzoekt. De kolonel was er ook bij en hij begreep het helemaal. Hij beloofde als het niet goed ging deze keer, hij de benzine zou betalen. Nadat ik de drie boten opgelijnd had gekregen, begon de eerste zoekslag. De boot waar de kolonel op zat, zou de leiding nemen bij tijdens de zoekslagen. Aan het einde van de eerste slag gaf ik aan de kolonel door dat we gingen keren. De kolonel nam al het radioverkeer over, met als resultaat dat één boot stil bleef liggen en hijzelf met de andere boot door bleef varen tot hij bijna op het strand lag :). Ging dus weer niet goed en dus maar weer terug naar ponton om het opnieuw uitleggen. Op het ponton aangekomen was het eerste wat de kolonel met een lach zei ”zal ik de brandstof maar betalen?” Uitgelegd dat dat niet hoefde. Ondertussen had ik het vermoeden dat de kolonel de persoon was die voor de verwarring zorgde. Na de pauze opnieuw opgelijnd en deze keer had ik de kolonel aan boord van de RHIB genomen en gezorgd dat hij geen radio in zijn handen kreeg. Opeens liep het goed, was bij iedereen het kwartje gevallen en met handsignalen en minimaal radioverkeer hebben we vervolgens een uur zoekslagen in de baai van Berbera gemaakt en verliepen alle keerpunten soepel. Binnen een minuut was de hele vloot gekeerd en konden we opnieuw de zoekslag maken.

Tijdens de training ’s middags zagen we iets drijven, wat bij nadere inspectie een dode koe bleek te zijn. In de haven van Berbera wordt veel levend vee vervoerd. Kamelen, runderen, geiten noem maar op. Een van de grootste exportproducten van Somaliland is de geit. Per jaar worden er zo’n 5 miljoen vervoerd naar Jemen waar de moslims op bedevaart gaan. Niet alles komt of vertrekt levend en dus dan gooi je het dode dier maar overboord. Dat wordt vanzelf wel opgegeten door de haaien.

Woensdag de 17e weer terug naar Hargeisa voor een paar dagen. Even wat orde op zaken stellen, even tot rust komen en dan weer terug. Gelukkig ligt Hargeisa op zo’n 1200 meter, wat resulteert in iets koelere temperaturen van 35 – 40 graden.